Carlo Sandblow
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Jan&Inge
11 Augustus 2014 | Australië, Rainbow Beach
Onze mond zakt open. Wat is dat voor een enorme duin die tussen de gebouwen en heuvels uitsteekt? Is het misschien toch een gebouw? Nee.. het is echt een giga duin.
We besluiten even naar de info te lopen, misschien kan je er wel op.
Daar komen we erachter dat de duin Carlo Sandblow heet en je met de auto vlak bij de top kan parkeren. We slingeren naar boven en parkeren onze camper. Het is een vijf minuten loopje door een stuk bos waar aan de ene kant Uruk hais wonen en de andere kant Elfen. Weer een mooi bos waar zomaar een koala in zou kunnen zitten. Die we uiteraard niet zagen. Dan arriveren we op een houten plateau en kijken op een megagrote zandvlakte. Het lijkt wel of we in de sahara staan. Zoveel zand en zo hoog! We stappen in de kom van de duin. De kinderen rennen meteen naar de overkant de steile zandberg op, wij kijken om ons heen. Wat een mooi gezicht. Als we links kijken zien we de oceaan achter de duin. Als we rechts kijken zien we Tin Can Bay en bos. We besluiten naar rechts te lopen, de duin op. Adembenemend is ons uitzicht met de ondergaande zon. En elke keer lopen we weer iets verder over de rand. Tot we denken dat we hierna echt naar beneden vallen in de bomenzee. Vogels fluiten en vliegen af en aan. En wij genieten van het uitzicht, een prachtig stil plekje waar je over de wereld heen kijkt. Roos en Daan gaan tijgertje spelen, lekker kruipen in het zand. Time to move on, we lopen naar de oceaankant. Langgerekte schaduwen strijken over zandvlakte, die niet alleen enorm lijkt maar om doorheen te ploegen ook zo voelt. Het zand verandert van kleur en wordt spierwit. Roos gaat meteen lekker graven en ontdekt dat onder het wit weer rood zand zit. Dat rode zand geeft ook goed af op je handen. Feest! Als we een stukje doorlopen zien we dat ook hier de duin steil naar beneden gaat. Je weet werkelijk niet hoe ver je nog door kan lopen voordat je de rest van de afstand naar beneden glijdend aflegt. En aangezien de duin toch wel 120 meter boven het strand ligt, is dat iets wat je echt niet wil. Beneden kan je nog net de sporen van de auto's die op het strand hebben gereden zien liggen, de oceaan ligt er stil en strakblauw bij. Een Engels stel wijst ons op de in de verte spetterende walvis. Het is ongelooflijk hoe de natuur je steeds weer opnieuw versteld doet staan. Elke keer denk je dat je nu wel het meest fantastische of bijzondere hebt gezien en dan doet de natuur er nog een schepje bovenop. De walvis maakt nog enkele sprongen terwijl de zon langzaam verdwijnt. Een teken om te gaan. Roos en Daan proberen nog met een karton te surfen van het zand maar merken dat dat niet lukt, wat misschien ook maar goed is, anders komen we hier nooit meer weg. Blown away by Carlo Sandblow.
We besluiten even naar de info te lopen, misschien kan je er wel op.
Daar komen we erachter dat de duin Carlo Sandblow heet en je met de auto vlak bij de top kan parkeren. We slingeren naar boven en parkeren onze camper. Het is een vijf minuten loopje door een stuk bos waar aan de ene kant Uruk hais wonen en de andere kant Elfen. Weer een mooi bos waar zomaar een koala in zou kunnen zitten. Die we uiteraard niet zagen. Dan arriveren we op een houten plateau en kijken op een megagrote zandvlakte. Het lijkt wel of we in de sahara staan. Zoveel zand en zo hoog! We stappen in de kom van de duin. De kinderen rennen meteen naar de overkant de steile zandberg op, wij kijken om ons heen. Wat een mooi gezicht. Als we links kijken zien we de oceaan achter de duin. Als we rechts kijken zien we Tin Can Bay en bos. We besluiten naar rechts te lopen, de duin op. Adembenemend is ons uitzicht met de ondergaande zon. En elke keer lopen we weer iets verder over de rand. Tot we denken dat we hierna echt naar beneden vallen in de bomenzee. Vogels fluiten en vliegen af en aan. En wij genieten van het uitzicht, een prachtig stil plekje waar je over de wereld heen kijkt. Roos en Daan gaan tijgertje spelen, lekker kruipen in het zand. Time to move on, we lopen naar de oceaankant. Langgerekte schaduwen strijken over zandvlakte, die niet alleen enorm lijkt maar om doorheen te ploegen ook zo voelt. Het zand verandert van kleur en wordt spierwit. Roos gaat meteen lekker graven en ontdekt dat onder het wit weer rood zand zit. Dat rode zand geeft ook goed af op je handen. Feest! Als we een stukje doorlopen zien we dat ook hier de duin steil naar beneden gaat. Je weet werkelijk niet hoe ver je nog door kan lopen voordat je de rest van de afstand naar beneden glijdend aflegt. En aangezien de duin toch wel 120 meter boven het strand ligt, is dat iets wat je echt niet wil. Beneden kan je nog net de sporen van de auto's die op het strand hebben gereden zien liggen, de oceaan ligt er stil en strakblauw bij. Een Engels stel wijst ons op de in de verte spetterende walvis. Het is ongelooflijk hoe de natuur je steeds weer opnieuw versteld doet staan. Elke keer denk je dat je nu wel het meest fantastische of bijzondere hebt gezien en dan doet de natuur er nog een schepje bovenop. De walvis maakt nog enkele sprongen terwijl de zon langzaam verdwijnt. Een teken om te gaan. Roos en Daan proberen nog met een karton te surfen van het zand maar merken dat dat niet lukt, wat misschien ook maar goed is, anders komen we hier nooit meer weg. Blown away by Carlo Sandblow.
-
23 Augustus 2014 - 21:20
Hanni:
Geniet nog steeds van jullie verslagen !!
Tot gauw ziens..
-
23 Augustus 2014 - 21:33
Jan&Inge En Roos&Daan:
We schrijven nog rustig door!! Je souvenir ligt ook al voor je klaar. Cheers! -
24 Augustus 2014 - 13:03
Pa En Ma Koudstaal:
Alweer een nieuwe ontdekking! Dat er zo veel manieren zijn om van zand te genieten. Het moet inderdaad wel een bijzonder duin zijn. Gelukkig is het geen slaapzand anders zou je nooit meer wakker worden. -
29 Augustus 2014 - 14:15
Papa:
Ik kan mij goed voorstellen wat voor een wonderlijke ervaring dat was.
Wijzelf hebben iets soortgelijks in China meegemaakt. Ook daar werd er gesurfd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
