First impressions/ dagje dierentuin

Woensdag 23 juli. Taronga Zoo bezoeken is een belevenis op zich. Een soort alles in 1. Het was een prachtige dag. Wij smeren ons in en nemen bus 423 naar Circular Quay. Onderweg genieten van de fraaie Australische architectuur (lees:verwondering over de veelal slecht onderhouden staat van de huizen.) Uiteindelijk worden de gebouwen steeds hoger en als we tussen de wolkenkrabbers zijn stopt de bus op onze eindbestemming. Circular Quay is de haven vanwaar alle veerboten varen, de trein rijdt, de bussen stoppen en de auto's de beroemde Harbour Bridge kunnen berijden. Het uitzicht is prachtig op de beroemde brug, waar met oud en nieuw het vuurwerk wordt afgestoken en we zien hier ook de andere highlight de Sydney Opera. Adembenemend allemaal. Als een ansichtkaart. We kopen tickets voor de Zoo die aan de overkant van de baai ligt. Dus we gaan by ferry. Vet! Zo varen we even later langs de bridge en opera, schieten mooie plaatjes, steken de baai over en stappen uit. Volgende verrassing: de dierentuin ligt op een rots. Nu is er een kabelbaan aangelegd over de dierentuin heen naar de top, zodat je lekker naar beneden kan wandelen, terwijl je de dieren bekijkt. We kijken onze ogen uit terwijl we over vogel-en olifantenverblijven zweven. De dierentuin:Terwijl de meeste Aussies zich naar de foreign animals spoeden, gaan wij de inheemse dieren bekijken. Buideldieren, daarvoor zijn we hier. We worden beloond met een mooie volière waar vooral Inge niet is weg te slaan. Leuke boomkangoeroes met prachtige rode pelzen. En dan doemt er voor ons een klein betonnen gebouw op met een zeer speciale bewoner. Home of the Platypus! Jullie wachtwoord, het vogelbekdier. Dit is een van de meest bijzondere dieren op aarde. Een zoogdier dat eieren legt! Samen met de mierenegel (ook Australisch) de enige die dat doen. We kwamen in een schemerdonkere ruimte met drie aquariums. Geen spoor van het dier. Na 5 minuten wachten en zoeken zien we een bordje met de tekst: vogelbekdieren zijn schuwe beesten ze kunnen ook in hun ruimte achter de schermen zijn. Nou Daan vertrok en ook wij besloten te gaan. Maar plots plonst er een beest de bak in. Jawel, platvoet (vertaling van platypus) was er. En schuw....echt niet! Wat een leuk beest was dat. Hij plonst, duikt, klimt, valt, glijdt, zwemt naar hartelust. We staan er met open mond bij. Wat een schatje. Daan is zo verkocht dat hij later een vogelbekknuffel aanschaft. Een zeer bijzondere ontmoeting. We hopen ze nog vaker te zien deze vakantie. Volgende stop. Met recht stop. ...weer een volière....Daarna rode en grijze kangoeroes. En weer een klein gebouw met.......het grootste roofbuideldier: de tasmaanse duivel! Cool en uniek. Maar wederom geen duivel te zien. Tot roos ons roept dat in de ruimte ernaast er eentje rondloopt. En jawel een best groot (groter dan een jack russel en zeker dikker) zwart dier rent.....gelijk zijn slaapplaats in. Gelukkig is die door een glazen plaat te bekijken en is de volgende bijzondere ontmoeting een feit. Jullie missen vast nog de belangrijkste encounter met de inheemse natuur: de koala. Daarvoor moeten we naar de andere kant van de dierentuin. Dus wij lopen langs de maki's, giraffen en een indrukwekkend aantal reptielen. Waaronder de Australische taipan: giftigste slang ter wereld! 1 beet bevat genoeg gif om 200.000 muizen te doden of 100 mensen. Gelukkig zijn slangen schuw en leeft deze in centraal Australië. Daarna een korte klim naar boven, waarbij de volières aan de rechterkant genegeerd worden voor het moment suprème. Kwikkie en grote Kwik worden uit de tas gehaald. (Uitleg: de vervulling van deze jongensdroom, Australië, komt door deze knuffels. Die ik van kleins af aan heb gehad en ervoor gezorgd hebben dat koala's mijn lievelingsdieren zijn) en we betreden het verblijf. Het verblijf is gebouwd als een soort boomhut om de koala's heen. Je loopt over houten planken als een spiraal naar boven, zodat je ze goed kan bekijken. En dat is nodig, want koala's doen de hele dag niets anders dan eten en slapen in de verhouding 4 uur/20 uur. En daarbij maakt het ze niets uit of ze zichtbaar zijn of niet. Ze slapen alle. .....na goed kijken. ......vier. Ietwat teleurgesteld...nee hoor, want wat een lieve pluizenbollen zijn het. Roos en Daan roepen oh en ah. En jawel, op dat moment doet er 1 zijn ogen open, kijkt op en.....slaapt weer verder. We zijn als enigen in dit verblijf en genieten toch van de beesten. Dan zien we dat ze over een half uur gevoerd gaan worden. Dat willen we zien. We gaan nog een paar dieren bekijken en komen dan terug. Zoals roos zegt: Hallo, dit zijn de meest belangrijke dieren van de dierentuin, dan kan je toch wel een half uur wachten. We lopen snel langs steenbokken en tapir om daarna terug te snellen naar de koala's. Ze krijgen eten, maar volgens de verzorgen heb je geluk als er 1 wakker wordt. En geluk hebben we. Er worden er twee wakker! Eentje springt zelfs van boom tot boom voor het eten. We worden beloond met smakkende koala's. We blijven hier zolang dat we de rest in sneltreinvaart bekijken: leeuwen, tijgers, beren, olifanten, amazone gedoe en kopen op de valreep een vogelbekdier (koala knuffels hebben we echt genoeg verzekerde ik de kids) en roos nog wat gummen (daarvan heeft ze er nooit genoeg verzekerde ze ons) haha. En zo besluiten we een prachtig bezoek aan Tangora Zoo. De veerboot terug laat ons de opera en skyline zien met ondergaande zon (half 6 is het hier in de winter al donker) en voldaan gaan we huiswaarts. ....uh. ..dan beleven we nog meer avonturen, maar die kan je lezen in Daan zijn korte samenvatting.