the Hangover

Tring tring. ....wat is dat. Lig je eindelijk weer eens lekker in een echt bed gaat al heel vroeg de wekker. O wacht...we moeten de camper terugbrengen naar travelers autobarn. Yeah. Voor negen uur. Yeah. Wat een kater.....Mahounda en Ro zijn net de deur uit. Het broodrooster rookt nog na. Ik stop er snel twee sneetjes in en pak wat koekjes, tucjes en vul flesjes. De kinderen staan ook nog wat slaapdronken naast hun bed. "Wat...ow".....en even later tuffen we naar de butterfly street. Onderweg nog even tanken en daar staat de houten keet. Yeah. Groot is ons plezier als we mister Yeah weer zien. We mogen de camper achter parkeren. Ze wijzen ons een plaats waarvan ik denk: dat past echt niet. En omdat ik niet in de laatste meter nog schade wil rijden zet ik de camper lekker op een iets groter plekje neer. Wel netjes achteruit ingeparkeerd, na een paar keer insteken. Dan volgt de inspectie.
Mr yeah vraagt of alles goed was. Wij antwoorden met yeah. Zeggen wel dat de watertank lek was. Dat wordt door hem op de voorruit geschreven . Het gebarstte kopje wordt weggegooid en dan mogen we mee naar de keet. Op het terrein is het druk. Er zijn nieuwe backpackers die zich installeren in hun campers. Twee ruige mannen die rond een auto drentelen. Wij bekijken alle nummerplaten en maken foto's van de verschillende platen uit de verschillende staten. Leuk dat er vaak een kreet bij de staat staat (vat je hem) Victoria- the place to be. Queensland- the sunshine state. Alles wordt netjes afgehandeld. Wij informeren naar brisbane day. Yeah. Hij had een heerlijke dag gehad, zijn verjaardag. Yeah. We vullen naar tevredenheid het klantformulier in. We krijgen zelfs een uitdraai welke bus we kunnen nemen en vertrekken na veel yeahs. Nadat we tien meter van de Autobarn weg zijn snelt roos naar Daan en mij toe. Mama wordt aangesproken door de twee ruige mannen die ook bij de barn liepen. Ja aan aandacht geen gebrek voor inge down under. Ik kan ze geen ongelijk geven. Inge praat gezellig met ze en nadat ik de kinderen verzekerd heb dat mama echt niet door de heren ontvoerd gaat worden loop ik er toch maar heen om naast mijn vrouw te staan. Blijken de heren inge dringend te waarschuwen om vooral niet bij travelers een camper te huren. Zij hadden een wrak meegekregen maar lieten dat niet op zich zitten. (konden wij ons aangaande hun harley hardrock look een goede voorstelling van maken) Sympathieke lui die ozzies. Wij bedankten ze voor het advies en kopen iets verderop een kop koffie voor inge.(had ze verdiend na al het geklets) Daar lezen we in de krant over dingo aanvallen op fraser island. Uiteraard de schuld van de toeristen zelf die denken dat deze wilde! honden schoothondjes zijn met wie je ongestoord op de foto kan en uit je hand kan laten eten.
Wij besluiten lopend naar het queensland museum te gaan. Zien we gelijk wat van de stad. De kinderen die "enthousiast" dit plan omarmen kopen we om met het openen van een pak koekjes. We zijn maar net begonnen met de wandeling of we horen geluid. Van dat harde irritante luide geluid, gedreun vol knallen, gebliep en daarbij horende soundeffects. Er is Kermis in town. We zien een reuzenrad een achtbaan en vanaf de fly-over hebben we vrij uitzicht op de andere attracties. Twee breakdancers, de onvermijdelijke botsauto's en voor de kleintjes spongebob fishing. We vermaken ons met het kijken naar de bezoekers en met bedenken in welke attractie we zouden durven. Inge lijkt the breakdance wel wat. Daan en ik zouden wel in de achtbaan gaan. Roos voorkeur voor de spin.....de suikerspin. Ook het spookhuis en spiegelhuis kunnen op ons fictieve bezoek rekenen.
Dan horen we recht voor ons een countdown. En daar staat "the Hangover". Een enorme witte pilaar vol glitters en lampen met twee armen waar aan de uiteinden zitplaatsen zijn. Er stappen een paar mensen in. Ze zitten naast elkaar in setjes van twee. Vier achter elkaar en dan weer vier, maar die kijken de andere kant op. The Hangover zet zich in beweging. Tegengesteld van elkaar bewegen de armen zich in al schommelend hoger en hoger. We verwachten elk moment een looping. Hij gaat nu heel hoog. Hij zit op zijn hoogste punt en........staat stil. Ze hangen ondersteboven. We kijken recht in het gezicht van de inzittenden. Als die opzij kijken zien ze de anderen die in tegenovergestelde kant hangen. Maar dat gebeurt niet. Ze kijken panisch voor zich uit. Na pas een halve minuut vervolgt de hangover zijn weg door in volle vaart een aantal loopings te maken. Dan vermindert hij vaart en al schommelend komt de attractie aan een eind. Bij het uitstappen zie je de opluchting op de gezichten. Een beetje lacherig stoten ze elkaar aan. Wij lachen ook om hun gezichten en zijn blij dat we er niet zelf in moeten. Het is nog niet zo druk op de Kermis. Tja gisteren was het vast volle bak op Brisbane Day, dus the Hangover staat er wat verloren bij.
We willen net verder gaan naar het museum als een jongen van een jaar of 12 met zijn vader naar de verlaten attractie loopt. Wij stoten elkaar aan. Dit wordt leuk. Vol bravoure gaat de jongen vooraan zitten. De countdown klinkt en de Hangover zet zich in beweging. Al bij het schommelen houdt hij zich stevig vast aan de zijbeugels en schreeuwt het uit. Hoe hoger hij schommelt des te meer hij schreeuwt. Niet dat we dat horen. De muziek van de attracties overstemmen al het menselijk geluid. Maar we zien het aan de mond van de jongen die verkrampt en wijd open staat. (Zou dat de reden zijn voor de overdaad aan licht en geluid op de kermis, dat onze zintuigen afgestompt worden en we elkaars doodsangsten niet horen! ?)
De vader van de jongen die naast hem zit kijkt vol (leed?)vermaak naar zijn zoon. Waarschijnlijk, zo stel ik me voor, heeft zoonlief de hele tijd al zitten zeuren om suikerspin en popcorn, of heel stoer zitten opscheppen dat hij alle attracties voor baby's vind. Bijna heeft the Hangover zijn hoogste punt bereikt. Wij gaan er eens goed voor staan. Daar komt ie. Je ziet aan de inzittende dat ze zich schrap zetten voor de looping. Verbijsterd zijn ze als ze stil hangen. Die jongen doet zijn ogen open. Ze puilen uit zijn oogkassen. Hij knijpt de stangen bijna tot moes. Ook papa kijkt niet meer zo vreugdevol. Wij knikken ze bemoedigend toe.
Niet dat het helpt. Ze staren wezenloos voor zich uit. Verlamd en verkrampt. In de voor hun eindeloze tijd dat ze daar hangen vragen ze zich vast af: waarom..... Dan zet de Hangover zich weer in beweging en zien we de vertrouwde beelden. De open mond, dichte ogen, de wanhoop. Uiteindelijk mindert hij vaart en schommelt rustig uit. De jongen stapt zo snel hij kan uit. Weg van dit verschrikkelijke ding. Zijn gezicht nog in de angstige grimas. Hij loopt in de armen van zijn verontruste en corpulente moeder en vindt daar troost. Ze neemt hem aan de hand en ze lopen in de richting van....zien we het goed....... de suikerspin..... Vader loopt aan zijn andere kant. Mooi gezicht vader en zoon samen verbroedert met elkaar in angst.
Wij besluiten verder te gaan. En lopen de stad door. Bekijken gebouwen, bewoners, straten. Staan stil bij een schoolplein waar er buiten wordt gespeeld in de vertrouwde schooluniformen. Dan zien we op een bordje "love street" en inge en ik maken uiteraard een selfie van ons met bordje. Een voorbijlopende ruig uitziende real australian steekt zijn duim op. Yeah! Dan wordt het steeds drukker en bereiken we het centrum. Brisbane is een stad van 2 miljoen inwoners gevouwen om de brisbane river. We staan voor de town hall op King George's Square. Een mooi gebouw met even verderop st Alberts church. Fraaie oude gebouwen omringt door hoge torenflats. Het is druk hier. Veel zakenmensen, toeristen en jongeren lopen richting de autovrije winkelstraten van brisbane. Wij volgen de meute en slaan Queen street mall in. Deze verkeersvrije zone straalt sfeer uit. Het is schoon met mooie architectuur en voelt heel relax in de 3 na grootste stad van Australië. Heel anders dan Sydney waar het verkeer de hele tijd aanwezig was. De winkelstraat is ruim opgezet in het midden veel bankjes of trappetjes om op te zitten of klimmen. Hier en daar staan straatmuzikanten hun kunsten te vertonen. Gewoon jongeren die lekker plezier beleven aan zingen en spelen. Verderop is een podium opgebouwd met stoelen ervoor. Er klinkt muziek en een schoolband in uniform begint te spelen. Skyfall van adele. Een blonde scholiere zet in en allemachtig dat klinkt goed. Ze zingt de sterren van de hemel. Publiek blijft staan of gaat zitten. Wij luisteren nog 2 liedjes waarna de kinderen ons meetrekken. Nog even wat souvenirs scoren en dan staan we geheel wakker en alle katers weggespoeld bij de rivier met aan de overzijde het museum van Queensland.