Midden in de Winternacht

Onze laatste nacht in Tin Can Bay is tegelijkertijd onze laatste nacht in de camper. Gek idee, we beginnen net gewend te raken. Bovendien betekent het dat onze vakantie zijn einde nadert. Nog maar even goed genieten dan! (Morgen weer een echt bed yes!!!) De nacht is relatief warm, inmiddels weten jullie dat ik bedoel dat het dan niet bibberkoud is en wij weten dat dat komt omdat het zwaar bewolkt is. Ik laat voor de verandering zowaar mijn thermoshirt uit. Sokken ook uit? Hm, is wel erg gewaagd, kan altijd nog. We vallen gauw in slaap, althans ik, maar dat doe ik tot nu toe elke avond, dus eerlijk gezegd weet ik niet of Jan ook snel sliep, maar zonder wifi bezit de smartphone een stuk minder aantrekkingskracht, dat scheelt een behoorlijke adrenaline-shot.
Ik hoor wat roepen, het is een kind, waar ben ik, o wacht, ik voel het alweer: in een camper, ik sliep en het is Daan die roept. Ik mompel: 'Wat is er?'
'Ik heb jeuheuk'
'Vervelend. Doe je pyjama maar uit'
'Heb ik al gedaan, maar het jeukt nog steeds. Heel erg.'
'Waar?'
'Overaaaal'
'Ok. Kom maar even naar beneden.'
Hij komt naar beneden en ploft naast me neer. Dat kan, het bed is redelijk breed dus we hoeven niet eens tegen elkaar aan te liggen.
Ik hoop dat ie vanzelf een beetje afkoelt maar helaas.
Hij kan niet slapen en wij dus ook niet. Vanaf welke leeftijd kan je tegen je kind zeggen, joh bekijk het even lekker. Verzin zelf iets. En als er niets aan te doen is mag je in je eentje lijden. Maar laat mij slapen! Ja ik weet, het is niet zo moederlijk maar ik ben op mijn slechtst als ik 's nachts wakker word gemaakt. Ik zucht eens diep en vraag of ie gestoken is? Nee, want het zat overal. Niet alleen op je eczeem plekken? Daar ook, maar overal.
Hij vertelt dat ie het bij papa ook een keer had gehad en toen was het 's ochtends over. En wat hielp toen? Niets.
Dat schiet lekker op. Ik ben niet van plan om de rest van de nacht wakker te blijven. Ik besluit hem in te smeren op de droge plekken, wie weet helpt het. De crème plakt, krijg ik als commentaar. Ja dankbaarheid is een groot goed in opvoedland. 'Zo, probeer nu maar nog wat te slapen.'
Hij wil toch onder een dekentje dus ik ben meteen mijn halve deken kwijt. Even later mijn hele. Ik kruip wat dichter tegen Jan aan. Het is even stil.
'Het blijft zo jeuken.'
'Draai je deken om' zegt Jan
'O ja'
'Zet het raampje ook maar open'
'Okay'
'Slaap lekker'
'Slaap lekker'
Stilte. Ik val weer bijna in slaap.
'Mam, ik moet heel nodig plassen'
Zucht
'Ik help je even met de deur open doen. En je pyjamashirt zoeken. En je schoenen'
'Ooohooow schiet ohop. Ik doe het echt bijna in mijn broek mam'
'Jaja' pyjama lag natuurlijk nog op het zoldertje en ik kon me amper staande houden op het trapje, zo slaapdronken was ik.
'Ik help ook wel even' Jan was nu ook klaarwakker. En net op tijd kon ie naar het toilet rennen, waar we gelukkig heel dichtbij stonden. Opgelucht kwam ie terug en ging tevens heerlijk afgekoeld op bed liggen. Als ik ergens nog! meer een hekel aan heb dan 's nachts wakker gemaakt worden is het dat ik ook moet plassen. Helaas het is al te laat, ik kan de druk op mijn blaas niet meer negeren. Ik wil me nog een keer omdraaien maar dan staat Jan op en zegt dat ie ook even gaat plassen. Nou, dan ga ik ook maar. Gezellig maakten we een nachtloopje naar het toilet. Terug in de camper, besloot Roos voor de zekerheid ook! nog even te gaan plassen. En voor de zoveelste keer trokken we de deur open en dicht. Uiteindelijk liggen we weer allemaal in bed en kletsen we nog wat. Roos roept dat het oneerlijk is dat wij lachen en zij boven moet liggen. Ze kan het helemaal niet verstaan. Ik zeg dat we moeten lachen om onze nachtelijke escapades maar dat we nu eindelijk weer kunnen gaan slapen. En op dat moment barst de hemel open. Keihard slaat de regen op het dak en is Roos binnen een halve seconde beneden. 'Ik ga echt niet onder dat dak slapen hoor!' En ze ploft pontificaal tussen ons in. De plek waar ze recht op heeft. Vindt ze.
Opeens komt een lied bij me naar boven dat past bij de surreële situatie en ik zing: Midden in de winternacht, brak de hemel open..
De rest van de nacht hebben Roos en Daan goed geslapen, in tegenstelling tot degenen voor wie het bed bedoeld was. Zie je wel, zei Roos de volgende morgen, we passen hier prima met zijn vieren.