War at Sea (deel 1)

De campings hier zijn schoon, fraai aangelegd en zeker de keukens zeer compleet. We hoeven niets zelf mee te nemen, want alles staat er. Jawel: gratis! Daar houden we van als echte Nederlanders. Van broodroosters tot afwasmiddel, borden, bestek en pannen. Ook heeft tot nu toe elke camping een min of meer uitgebreide bieb. In lone pine caravan park hadden ze twee engelse boeken. Maar wat voor twee. 1 was buckskin: revolverheld uit een western bouquet reeks. Onweerstaanbaar, heldhaftig en avontuurlijk. De vrouwen in het boek vielen 1 voor 1 voor hem. Ja, ik ben het boek gaan lezen. Een gouden griffel zal het niet winnen, maar toch las het lekker weg. (Met andere woorden: ik kon me goed verplaatsen in de hoofdrolspeler) helaas heb ik het boek niet uitgekregen. Wat dus niet lag aan de uiteraard spannende en (on)voorspelbare verhaallijn, maar door tijdgebrek. En dat kwam weer door het andere boek: War at Sea! Inge schreef er al over. Een boek met prenten over alle gevechten op de zeeën gedurende de tweede wereldoorlog. Reuze interessant, zo ook voor Daan. En er is wat gevochten op zee, van de pacific en de Atlantische oceaan tot de Middellandse en poolzee. Daan wilde alles weten, dus heb ik alle bijschriften mogen vertalen van de driehonderd prenten die het boek telde. Prachtig geiilustreerd trouwens. Ongelooflijk hoeveel slachtoffers er gevallen zijn. Zeker de Japanners hebben met ware doodsverachting gevochten en enorme verliezen geleden aan het eind van de oorlog. Daan was erg onder de indruk van een Amerikaans oorlogsschip dat 22 kamikaze aanvallen wist te overleven. Je begrijpt dat ik hierdoor niet aan buckskin toekwam en de uiteindelijke ontknoping een mysterie zal blijven. Na deze heerlijke camping naast de Australian Zoo verkasten we naar de kust. Noosa werd onze nieuwe standplaats. Via Maleny (waar we een mooie boardwalk wandeling deden en helaas geen platypus hebben gezien. ) met prachtig uitzicht op de glasshouse mountains. Dat zijn bergen die zo vreemd gevormd zijn dat als een kind dat tekent je het terugstuurt en zegt doe dat maar over, zulke bergen bestaan niet. Uit het niets rijzen deze bergen op. Dan weer een stuk niets en dan een berg als een pilaar. Magnificent. Via de detour kwamen we in Noosa. Eerste camperpark had pelikanen in de rivier zwemmen, maar er was geen plaats met stroom en achter de balie deden ze zo ongeïnteresseerd dat we geen interesse hadden in een plek zonder stroom. We beproefden ons geluk bij een ander camperpark. Die had een heel groot, verwarmd zwembad. Super dus. Alleen geen plek. Het is druk aan de sunshine coast met alle grey nomads uit het zuiden. Hier waren ze aan de balie zo aardig om te bellen naar omringende parken voor een plaatsje. uiteindelijk konden we terecht in Coolum beach, zij hadden een plaatsje voor de nacht. En deze vriendelijke mensen hadden de volgende dag wel plaats. Wij gelijk boeken dus. Nadat we tot morgen hadden gezegd vertrokken we naar Coolum. De camping lag aan het strand, wij waaiden letterlijk nog even uit. De golven beukten op het strand en we maakten ons eerste zandkasteel. Omdat het vloed werd was het een aardige strijd tegen het water om de muren sterk en hoog genoeg te maken. Maar met hard werk en een beschermingsdans van Inge moest dat lukken. Moe van alles gingen we uit eten aan de overkant van de weg bij de mc donalds. De Australische burger king variant heet trouwens hungry jack's! Echt vet! Wij dus heerlijk verantwoord aan de burgers, milkshake en hot apple pie. Rozig en met volle maag nog boodschappen gedaan. De volgende ochtend gekeken of het kasteel er nog stond en jawel het stond nog overeind. Hier en daar wat barsten maar het had the war van de sea doorstaan.