Wizzards of Ozstralia

Somewhere over the rainbow 
Way below
There's a land that I heard of 
Where i love to go

Somewhere over the rainbow 
Skies are blue 
And the dreams that you dare to dream 
Really do come true

Tja wat moet je doen als je voor het eerst deze vakantie erg vroeg op uit bent gegaan om dolfijnen te voeren. Het is half negen en we kijken elkaar aan....wat nu. Boodschappen dan maar. Dan zijn we goed voorbereid voor het avondeten. We hadden de vorige dag de tip van de eigenaresse van de camping gekregen om brood en vlees te kopen bij de speciaalzaken in de buurt. Dus wij de stoute schoenen aangetrokken en brood (4 bolletjes maar, wel erg lekker) gekocht bij de bakker. Want er gaat niets boven witbrood van de supermarkt voor 1 dollar om te toasten. En daarna naar de slager voor 2 schnitzels zo groot als een bord en een gehaktbal. Ondertussen was het tien uur. Kijk dat schiet op. Ontbijten op de camping 11 uur. Met echt Australisch ontbijt van "toad in the hole".En dan.....We hadden er al een hele dagindeling opzitten.
Dus besloten we om op deze mooie zonnige dag naar rainbow beach te gaan. Rainbow beach heet zo vanwege het zand dat allerlei verschillende kleuren krijgt in de zon. We hadden wel zin in een dagje strand dus we smeerden ons in en vertrokken. De route ging over toerist drive 43 door het Sandy national park. Mooie eucalyptus bossen afgewisseld door aangelegd pine forrest. Waarschijnlijk gedaan vanwege bosbrand. Op het strand aangekomen genoten van het uitzicht. Links het strand met in de verte de heuvels van fraser island. Recht voor ons de horizon met erboven de strakblauwe lucht, de aanrollende golven en rechts het strand met de great sandy (zand dus) hills. ..duinen hoog oprijzend. Prachtig. Het strand was ook opgedeeld in links, midden en rechts. Want rechts was het terrein van de 4wd, de door testosteron voortgedreven voertuigen waar de Real Oztralian man zijn hart voor klopt. Het zand omgeploegd door bandensporen. Midden was het terrein voor de badgasten. Netjes tussen de boeien en afgezet lint. Veilig tegen 4wd en haaien. De rood gele vlag wapperde fier, dus dat betekende geen haaien, code veilig. In de rug gesteund door een echte life guard in de uitkijktoren.
Links was het terrein voor de surfers die zich tegoed konden doen aan de hoge en lange golven die het strand overspoelden.
Zand en golven: wij wisten wat ons te doen stond. .....zandkasteel! Dus we begonnen te graven. Allereerst de slotgracht van het fort. Stevige muren eromheen. Dan de slotgracht verstevigen met een extra muur. Het fort binnen volgelopen met water. Een binnenzee. Dan de gracht vergroten en verdiepen. We werkten flink door. Af en toe onderbroken door pootje baden
in de zee. Er is niks leuker dan golfje springen. En met deze grote krachtige golven gaat dat prima. De kinderen waagden zich steeds dieper in de zee. Werden steeds natter in hun zwemkleding, wat een pret. Ik gunde alleen mijn voeten wat water want er moest gegraven worden. Inge was ondertussen bezig met het verfraaien van de muren. Ze ging een koala boetseren van zand. Zocht schelpjes voor ogen en neus. Cool. We hadden nu fort koala. Hij leek echt goed. De kinderen kwamen uit het water en we begonnen aan ons mega project. Een zo hoog mogelijke berg van zand. We groeven rondom en stapelde laag na laag. Tong uit de mond, opperste concentratie. Inge had de smaak te pakken en ging een grotere koala bouwen op de top. Ondertussen verhoogden wij de berg die nu echt imposant werd. Mount koala was een feit. Naast het zandbeeld van de koala verhoogden we de top. Althans de kinderen besloten weer wat sprongen in de golven te wagen en de volwassenen gingen fanatiek verder. Inge vond nog de schelp van een sepia en plantte die bij grote kwik als surfboard. Yeah! En ik besloot de binnenzee rondom de berg te beschermen met een muur. De berg wat inmiddels zo hoog dat het de aandacht begon te trekken van de andere badgasten. En verwonderd kwamen ze dichterbij en bewonderden de berg en vooral de zandsculpturen. Er kwam zelfs een meisje haar diensten aanbieden om te helpen. Ik stond er niet meer alleen voor. En fanatiek bouwde ik verder. Inge hadden verdere inspiratie voor de beeldentuin en toverde op het eiland in de binnenzee een platypus. Echt heel mooi met gedetailleerde bek, poten en staart. Ik besloot ook even af te koelen in de golven bij de kinderen die geen genoeg kregen van het golfje springen en af en toe verdwenen in de golven. Nadat ik ook omvergeworpen was door een golf riep de plicht me en ging ik terug naar Zandlantis. Het meisje wat druk aan haar zandkasteel bezig en we besloten naar elkaar toe te bouwen. Tot haar grote spijt werd ze geroepen om te lunchen. Het lukte haar nog om 15 minuten te rekken, maar moeder kwam haar onverbiddelijk halen. I'll be back waren haar laatste woorden. Het moet een leuk gezicht zijn geweest. Twee volwassenen fanatiek in het zand aan het graven en de kinderen....lekker in de golven. Inge begon na de kookaburra/pinguin/uil aan een nieuw project: een kangoeroe en ik had nog wel wat graafwerk te verrichten. De strandwacht was of zo nieuwsgierig geworden dat hij zijn toren verliet en zijn auto tussen onze spullen en Schloss zandsouci parkeerde of extra goed op twee kinderen in de golven wilde letten die zonder toezicht aan het spelen waren. De laatste zandplooien werden gladgestreken en de geschaafde knieën ondergedompeld in het water. De kinderen kwamen uit de golven en we bekeken het bouwwerk, terwijl we aan de tuc. ..uh riz (want zo heten ze hier) gingen. Sour cream and onion. We waren echt wel trots op ons werk. De hoge berg als blikvanger, de vele waterwerken, forten en muren en uiteraard de prachtige beeldentuin van Australian wildlife. Straks werd het vloed en dan zal het ten prooi vallen aan de zee. Nog even wat foto's als bewijs, inpakken en wegwezen. Groot was onze verbazing toen we verschillende mensen naar het zandkasteel zagen lopen, naar de bouwwerken en sculpturen wezen. En, jawel, er zelfs mee op de foto gingen! Vol trots lopen we naar de auto boven op de boulevard. Nog 1 keer kijken we naar het strand. Yes, rainbow beach heeft er een attractie bij. Dan draaien we ons om van onze berg om oog in oog te staan met een echt grote zandberg. ....berg je maar!